Счастье
Наталья Арсеньева
Счастье - как солнце: маленькая тучка
Пройдет по небу тихо, заслоняя свет, -
Солнце светит уже неярко и тускло,
Момент - и солнца нет.
Счастье - как вишень весенние краски:
Заплачет весна ветру вослед, -
Снег на землю ложась, становится грязным,
Момент - и красок нет.
Счастье - как грезы письмом на скрижалях:
Грубое слово, резкий ответ, -
И догорают они на пожаре,
Момент - и грез нет.
1923, Слоним
***
Шчасце
Наталля Арсеньнева (Кушаль)
Шчасце — як сонца: маленькая хмарка
пройдзе па небе ціхім сярод дня, —
сонца ўжо свеціць так жутла, няярка,
момант — і сонца няма.
Шчасце — як вішняў вясняныя краскі:
вецер павее, заплача вясна, —
сыплюцца снегам на дол яны гразкі,
момант — і красак няма.
Шчасце — як светлыя, ясныя мары:
рэзкае слова, заўвага адна, —
і дагараюць яны у пажары,
момант — і мараў няма.
1923, Слонім