Сышлі ў нябыт мае дзяды
І спахмурнелі вёсны.
У маленькай вёсцы Дземіды
Спяць на гарышчах кросны,
І разламаны калаўрот,
З парванай ніткай лёну,
Свой супыніў колаварот
І не ссукуе плённа.
Пазарасталі бадыллём
Былыя сенажаці,
Не йдзе ўжо маці дзень за днем
У поле жыта жаці.
Галосна песень не пяе
З дзяўчатамі на возе,
Хацінку дзедаву яе
Прасуе ўжо бульдозер.