Двери, закрытые на ключи
старуха лишилась разума. ее старый еще не помер,
но быстро теряет слух. и зрение. на всю округу
по телефону намекает на разное. номер
случайно-округлый.
изредка дозванивается дочке. у дочки дети,
она срывается с работы, прилетает в село,
убирает в доме, просит еще потерпеть. и
больше не просит ничего.
готовит деду. вздыхает. ложится спать,
ей подолгу не спится. такое горе:
все-таки мать.
утром молча уезжает в город.
старуха представляет себя молодой. узнает
деда, дочь, ведущую телепрограммы.
удивленно смотрит на внуков. те на нее,
не видят в ней маму мамы.
старость не лечится. говорит свояк,
врач областной больницы.
он, учитывая этот факт,
брать на себя ответственность боится.
вечером двери закрыты на ключи.
старый читает вслух, пересказывает байки.
радио по ночам молчит. вообще все молчит,
кроме собаки.
Виталь Рыжков 2009
***
Дзьверы, замкнёныя на ключы
старая страціла розум. яе стары
хутка губляе зрок. і слых. на ўсё навакольле
па тэлефоне намякае на рознае. нумары
з большага выпадковыя.
зрэдку дазваньваецца дачцэ. дачка
зрываецца з працы, прылятае ў вёску,
прыбіраецца ў хаце, просіць яшчэ пачакаць.
болей нічога ня просіць.
гатуе старому. ўздыхае. кладзецца спаць,
ёй падоўгу ня сьпіцца. такое гора:
усё-такі ж маці.
ранкам моўчкі з’язджае ў горад.
старая бачыць сябе маладой. пазнае
старога, дачку, вядоўцу з тэлепраграмы.
дзіўна глядзіць на ўнукаў. яны на яе
таксама.
старасьць ня лечыцца. кажа сваяк,
урач з абласной бальніцы.
ён, улічваючы гэты факт,
браць на сябе адказнасьць баіцца.
увечары дзьверы замкнёныя на ключы.
стары чытае ўслых, пераказвае байкі.
радыё па начох маўчыць. увогуле ўсё маўчыць,
акрамя сабакі.
Віталь Рыжкоў 2009