Я стаю паміж дрэваў и слухаю,
Як паветра распахлася духамі.
Як грызуцца не на анлійскі манер
Кіраўник ды аппазіцыянер.
А на дамах што у горадзе
Ўсе сочаць за безгаловай моладдзю.
Расплюшчыла вочки система кантролю
Ды жорстка глядзiць з акуляраў на волю.
Пагоня палюе на герб камунiстаў,
А на хакерау добрых палююць чэкісты.
І кожны імкнецца выказаць кропку.
Ды словы іншыя кідае ў топку.
Два сцяга трымаю ў руках.
І некалькі думак лятае ў мазгах.
Дзве мары не могуць зъяднацца ў сяброў...
Дасталі.
І ведайце што?
Цяпер я ронін, без гаспадароў.