Па разнарадцы у лес прыехау Воук.
Хоць не патрэбен, але, бач, прыслалi.
-Каб не дарэмна воду у ступе тоук.-
Чыноунiкi з ляснiчаства сказалi.
Мядзьведзь наконт Ваука сказау звярам,
Што трэба слухацца, хоць мiла, хочхць не мiла,
Ласям, Ваверкам, Лiсам i Тхарам.
Бо, як не з'есць, то точна дасць у рыла.
Воук, як уджалены, насiуся па лясах.
Праверыць, як успашка, як палiука.
Аж дым стаяу у шэрых валасах
Ад кончыка хваста i да загрыука.
- А што там робяць плотнiкi- бабры?
А цi не востраць зубы на хаутуры?
Прыкiдвауся, што добры, да пары.
Прыйшла пара i азвярэу "у натуры".
Матаецца па лесе цэлы дзень.
Ад*еуся Воук i бесiцца ад жыру.
Як, часам, гаркне:" Гэта, што за пень?"
Усе патрэбна Шэраму праныру.
Не бачыу лес яшчэ такiх Ваукоу.
Дзеб нi схавауся, знойдзе адусюду.
Было так цiха памiж тых дубоу.
Але ж, скажы, прыслалi жа зануду!
Па мiнiстэрскаму, мауляу, лiсту прыйшоу.
А вышла, быццам лесу у пакаранне.
Не доуга думау, сам сябе знайшоу.
У Шэрага у пастушастве прызванне.
***** ***** ***** *****
Як любяць многiя уладу паказаць.
(Як не хавайся, гонар- ен вылазiць)
А асаблiва, наваяуленая знать.
Вось тыя, хто учора - з гразi у князi.
Данецк 1995г.