БАЛЛАДА НЕДЕЛИМОГО
Не ясно чьи
простые слова человечьи.
Тени,
слитые в одно, танцующие,
вечные,
одно одному завещанные,
несуществующие, бесконечные.
Кем-то выбраны,
из жизни вырваны,
едины и неделимы,
друг другом любимы,
друг другом хранимы,
крепки, неразрывны.
_______________
Это не мы -
мы с тобой посреди зимы,
случайных обстоятельств жертвы,
мы - несказанных слов дымы,
мы - ненаписанные сюжеты.
Чьи-то дивные
простые слова наивные.
Как сами себя узнаем?
Мы непобедимые,
как крылья лебединые,
неподвластно летаем.
И, сдается,
мы слышим, как где-то бьется,
и понимаем: из души потекло -
кровь льется.
Наша любовь - два сердца
брошенные о стекло.
Непереносимые,
сами себя носимые.
Где-то блуждает и наше тепло.
Будто зависимые,
но границы стирая наносимые,
мы хотели, чтоб с нами влекло:
Не ясно чьи
простые слова человечьи.
Тени,
слитые в одно, танцующие,
вечные,
одно одному завещанные,
несуществующие, бесконечные.
Кем-то выбраны,
из жизни вырваны,
едины и неделимы,
друг другом любимы,
друг другом хранимы,
крепки, неразрывны.
Виталь Рыжков, 2003 г.
***
БАЛАДА НЕПАДЗЕЛЬНАГА
Нечыя
простыя словы чалавечыя.
Цені,
у адно зьлітыя, танцуючыя,
вечныя,
адно аднаму прысьвечаныя,
бясконцыя, неіснуючыя.
Бы абраныя,
ад жыцьця адарваныя,
бы адзіныя і суцэльныя,
закаханыя,
адно аднаму адданыя,
неаслабныя, непадзельныя.
__________
Гэта ня мы –
мы з табой пасярод зімы,
мы з табою ахвяры умоў,
мы – ненапісаных кніг тамы,
паэмы нясказаных слоў...
Нечыя дзіўныя
простыя словы адзіныя.
Што самое сябе спазнае?
Бы няўхільныя,
і самі каханьнем акрыленыя,
непадуладныя – свае.
І, здаецца,
мы чуем, як нешта бьецца,
мы адчуваем: з душы пацякло –
кроў ільецца...
Наша каханьне – два сэрцы,
кінутыя аб шкло.
Непрадугледжаныя,
самі сабе прыналежныя.
Дзесьці блукае і наша цяпло.
Бы залежныя,
мы б жадалі парушыць гэтыя межы,
мы б жадалі, каб з намі было:
Нечыя
простыя словы чалавечыя.
Цені,
у адно зьлітыя, танцуючыя.
Вечныя,
адно аднаму прысвечаныя,
бясконцыя, неіснуючыя.
Бы абраныя,
ад жыцьця адарваныя,
бы адзіныя і суцэльныя.
Закаханыя,
адно аднаму адданыя,
неаслабныя, непадзельныя...
Віталь Рыжкоў, 2003 г.