Игорь Белкин
http://stihi.ru/2013/04/19/4556
Я лячу ў цішыню невыразнага сіняга света
(недакладны пераклад з рускай мовы на беларускую)
Я лячу ў цішыню невыразнага сіняга света,
дзе зялёныя елкі журацца няведама што,
і бяжыць напярод немагчыма прыгожае лета
немагчыма прыгожым, ласкавым і цёплым дажджом.
Пачакай, не спяшайся, я не малады і няспешны,
і мне крочыць нялёгка з заплечнікам цяжкіх гадоў,
пакідаць вельмі сумна старадаўнія мілыя сцежкі,
на якіх я пакінуў так шмат сваіх сціплых слядоў.
Залатым міражом наплываюць знаёмыя твары,
я далонь працягну, і сябры падыйдуць да мяне,
перад імі я чысты, заўсёды змагу даручыцца
за жывых і за тых, што прапалі, расталі, нібыта ўва сне.
Я лячу за дажджом, прысмак восені ў ім адчуваю,
там заход ледзяніць жоўкла-ржавае лісце асін...
Пачакай, не бяжы, я заход яшчэ перагартаю,
ён паўжыцця маёй, з прызначаных мне, дзвюх палавін!
Ён практычны, суровы, але не даруе стасункаў,
балбатні за жыццё і прыемнае слова ПРЫВЕТ!
і шчымлівую боль ад жаночых чароўных абдымкаў,
што вяртаюць мне мой невыразна чароўны сусвет...