Вясновае
Федорченко Максим
(не зусім дакладны пераклад з рускай момы на беларускую. Напрыклад, я замест “лекараў” напісала “шаманаў”, таму што розніца паміж імі не дужа вялікая :-))
http://www.proza.ru/2013/04/04/484
Мне што ў лоб, што па лбе,
Ўвесну па лужынам-ямам
Не прасі саступіць табе,
Я ад сонца і сіні п'яны.
Што мне смецце і бруд,
Ў нас з бярозамі іншыя справы,
Мы пад ветрам шалёным тут
Лістотай шумім яскрава.
А потым з гракамі і сойкамі,
Будзем гнёзды ў галінах звіваць,
З птушанятамі, юнымі бойкімі,
Ў небе плаваць і ўвысь узлятаць.
А потым па восені з імі
Разляцімся, каму куды:
Хто на поўдзень у стынучай сіні,
Да зямлі, хто ў глыбіні вады…
І застыгнем - у норах, на станцыях,
Ў самалётах, кватэрах, лагах,
Ў шкурах, пёрах, рабрыстых панцырах.
Наша – нам... А што Богу – Багам:
Ўсіх жывых, нежывых і памерлых,
Усіх годных і не зусім,
Хрысціян, мусульман і будыстаў,
Атэістаў, дэістаў, марксістаў,
Акультыстаў і шахматыстаў,
Усіх гаішнікаў і біліардыстаў,
Усіх паэтаў і белетрыстаў,
Інжынераў, шаманаў, артыстаў -
Ўсіх зусім, ну колькі тут знойдзецца,
Без уліку, у што абыйдзецца,
Без разліку, без меры, без платы,
Без закона, зусім без мандата,
І з любоўю, што не адшукаць, -
На апошнім Судзе чакаць.