Вучышся жыць па кнігах.
Раптам яны – не тыя.
Трэба чукаць сваіх нам
Там, дзе усе чужыя.
Вучыш жыцце па кнігах,
Факты і лічбы прагна.
Вучыш. Ты малайчына.
Але ты дрэнны практык.
Як зразумець, што праўда?
Што сапраўды патрэбна?
Колькі вакол пытанняў.
Хто б падказаў. Напэўна,
Ты ўжо не той, каторы
Быў для меня ўсім светам.
Я патану ў моры
Думак, пачуццяў, нерваў.
Ўжо нават цяжка ўспомніць,
Хто для меня быў першы.
Час сваю справу зробіць
Але…ты быў найлепшы.
Трэба чакаць таго(?) нам,
Хто адышоў далека?
Часам забыць пра годнасць?
Сніць яго часам крокі?
Блудзіш у цемры ночы.
Час адыходзіць марна.
Толькі расплюшчы вочы –
Хутка растане ранак.