запусціўшы гурком проста ў пысу шалёнага ажыятажу
Ігар Белкін
(Пераклад з рускай мовы на беларускую)
Арыгінал: http://www.stihi.ru/2013/10/01/2067
Нікуды не пайду, буду смачна хрумсцець агуркі,
буду кнігу чытаць пра касмічна-глабальныя войны
і знямогла звадзіць патаўпешкай канцы напрамкі,
каб глядзецца разумна, і годна, і крыху прыстойна.
Даганяць не жадаю, бо ўсё ж немагчыма дагнаць,
адгуляў я свой век па заломах і па буераках,
да таго ж я, напэўна, такі рэтраград і стагнат,
не ахвотнік ганяцца за прывідным грошавым знакам.
Адгадую я пуп, як таўсмацейшы Пантагруэль,
і звярну ў сваю веру суседа на лесвічнай клетке,
ён закіне ахвоту на сёмужку і на фарэль,
перастане ляпіцца ў цемры да сціплай суседкі..
Ха! – сказаў я сабе, прачасаўшы дзве звіліны ўздоўж, --
калі думкі закруцяцца цягам бясконцаю стужкай,
значыць, біцца ім вечна, як цягнецца восеньскі дождж
як вада, што кіпіць, і гудзе, нібы чмель у кадушцы!
Ды, прабачце мяне, бо сумневы ў вузельчык не звіў,
не жадаю глядзець на канцы растрапанае пражы!..
Герастратам я будзь, я б няправеднасьць свету б спаліў,
запусціўшы гурком проста ў пысу шалёнага ажыятажу...