калі вакзалы сатруцца з твару зямлі -
не будзе дарогі адзін да аднаго.
мы паляцім.
мы будзем самымі прыгожымі птушкамі.
калі на зямлі не застанецца больш зямлі,
а будзе вада без пачатку і краю,
мы будзем тануць, узяўшыся за рукі,
мы будзе тануць i ствараць бясконцасць,
я абяцаю
як быццам восень дыхае ў нас над галавой.
і жоўтым лісцем вянчае,
пакідаючы кругі на паверхні вады.
цішэй.
не будзі нас.
тут бясконцасць.
24/11/2013