***

Што ж здарылася з намі, людзі?
Чаму замест мовы ў нас шыпенне?
Замест агельчыкаў у вачах – вуголле!
А душы – пахнуць гніллю!

Што стала з тымі, што верылі ў цуды,
Што на неба з усмешкаю глядзелі?
У сэрцах, якіх сонцаў сто гарэла,
А ў душах квітнелі кветкі і музыка іграла!

“Цяпер іншы час” – скажуць мне.
Не модна верыць ужо ў каханне,
Звяртацца з малітваю да Бога,
І блукаць па кніжных старонках!

А хто прыдумаў гэту моду?
Адзін прыдумаў, а пяцёра пакланіліся!
Вар’яты,  якія ствары ідала сабе,
І радасныя жыццё яму падаравалі!

І самотна сэдзечы на ложку,
Успомніўшы годы маладыя,
Ціха ўсплакнуўшы, каб сцены не пачулі!
Зразумеюць, што жылі не за сябе!