Ты, маім паветрам быў,
У тваіх вачах кавалак шчасця плыў.
Быў ты і небам, і зямлёй.
Хацелася быць толькі з табой!
Мясяц, не мог наглядзеца на нас,
У той цудоўны кахання час!
Зоры зайздросцілі нам,
А мы будавалі шчацця храм!
Голас твой гучаў, як песня,
Пасярод мілага Палесся.
У неба глядзелі і цуда чакалі?
Не, не чакалі – проста кахалі!