В.П. Парыгину
Вечерний снег
Кружится тише, тише
Над поймою широкой
И Десной,
Снег падает
Над древнерусским Вщижем
Замёрзшею славянскою слезой.
…Слетелись,
Точно вороны, татары.
Клевали стрелы
Терема в огне.
По жниву
В алых отсветах пожара
Скакал
Последний ратник
На коне…
И полз огонь
По куполам собора,
А звон летел –
Бил в колокол звонарь…
Плыл дым над поймой
Горький, словно горе, -
Где град стоял,
Осталась только гарь…
Шумели орды
Вражеского стана.
Вщиж умирал,
Свечою догоря.
И в золотую чашу
Батый-хана
Стекала кровью
Дымная заря…
Молчал звонарь,
Пронзённый в грудь стрелою.
Искрясь,
Тонуло зарево
В Десне…
Обледенелой жгучею слезою
На пепелище падал
Белый снег…
Перевод с белорусского
Мiхась Башлакоў
Ушчыж
У. П. Парыгіну
Снег кружыцца
У вечаровай цішы
Над поймаю шырокай
I Дзясной,
Снег падае
Над старажытным Ушчыжам
Застылаю славянскаю слязой.
...Як крумкачы,
Зляцеліся татары.
Клявалі стрэлы
Сцены у агні.
Па чорным полі
У водсветах пажараў
Скакаў
Апошні ратнік
На кані...
Агонь шугаў
Над купалам сабора,
А звон ляцеў —
Біў у званы званар...
Плыў дым над поймай
Горкі, нібы гора,
Нямеў вакол
Абвуглены абвдар...
Спяшаўся коннік.
Конь хрыпеў загнаны.
Ушчыж, як свечка,
Ціха дагараў.
I ў залатую чашу
Батый-хана
Крывёй сцякала
Дымная зара...
Маўчаў званар,
Пранізаны стралою.
Тануў апошні водбліск
У Дзясне...
Застылаю пякучаю слязою
На папялішча падаў
Белы снег...