***

Раніца як сімвал новага жыцця
Ілюзорнасць звання мае пасмяротна.
Кожны дзень такія як і я,
Вераць ў то, што праца неабходна.

Заўтра дзень пачнецца ў абдымках:
Цеплыня хлусні чалавечай шкіры
І з усіх бакоў, быццам з фотаздымкаў,
Прасвідруюць жудасныя рылы.

І ў метро сустрэнуць мяне свінні,
Кожны ўцісне ў самы глыб натоўпу,
Хтосьці з іх наведаць марыць рынак
"Хтосьці" прымыкае да суполкі.

Усё дзяцінства скончылася ўчора.
Зараз побач нейкі спіць мужчына.
Ён пасля працы вернецца вячораць
Я паўстану перад ім без грыму.

Ноч апынецца халоднай.
Я прачнуся голай на дыване,
Мабыць, ўсё зусім неверагодна--
Коўдрай атуліў мяне каханы.

(18 лютага 2014, Харкаў)