Реальный случай из жизни.
На привычной мне дороге в деревню, домой, в куче торфа уснул пьяный сосед, который получил перед этим зарплату.События разворачиваются поздней осенью ,за 1.5км до ближайшей деревни.Темная,страшная ночь.Лес,болото...Я на соседа почти наступил.Дикий храп у меня под ногами... .Ассациация диких джунглей ...Страх "зашкалил" у меня и у соседа.Я кричал ,словно меня режут, чтоб побороть свой страх.А сосед проснувшись, не мог понять, где он находится?Первая его мысль, с большого "бодуна", что его кто-то хочет" порешить" и забрать деньги... .
Как добрались до деревни, каждый по-отдельности,остался со своими страхами.Даже трудно словами передать... .Утром,на совместном мероприятии,я рассказывал,как разогнал ночью стаю диких кабанов!!! Одновременно, сосед хвастал, как отбился от ночных бандитов.А спустя некаторое время ,мы поняли, что говорим об одном и том же... . Выяснив всю ситуацию, смеялись, до икоты, друг над другом.Все гости вместе с нами веселились от всей души."Вот так вояки!"- подшучивали они.
*****************************
Восень..Ноч...Цьма на балоце,
Спiць и заяц i мядзведзь,
Вось студэнт да дому крочыць,
Ногi ў гразi цягне ледзь.
Адыйшоў аўтобус.Цiха...
Лёс такi-трэба iйсцi.
Уздыхнуў:"Згары ты,лiха,
Прыпаўзцi б да дзесяцi.”
Рукi выцягнi-не бачна,
Сэрца тахае ў пацьмах.
Вось задача дык задача,
Вось дзе думкам ёсць размах... .
Як прыйду-сабе ён кажа-
Ногi выцягну i ўраз,
Мацi маслам блiн намажа,
Напячэ свiных каўбас... .
Так iйшоў сабраўшы волю
Ды ў кучу торфу-бух!
I ад страху,не ад болю,
Сэрца скочыла ў пяту.
Тут раздаўся храп у кучы,
Увесь настрой бадзёры знiк,
Здаўся хлопцу лес дрымучы,
Мiльганула думка-дзiк!
I з кiлометар,не хлушу,
Каб хто з боку паглядзеў,
Ён ,назад,аддаўшы душу,
Усiх вятроў хутчэй ляцеў.
I ў першай жа хацiне
Ў шыбу ён загрукатаў,
Бабка выбягла ў хусцiне,
Ёй студэнт заякатаў.
Тросся ўвесь,як лiст асiны,
Несуразна барматаў
Бабе Стэпе сказ адзiны-
Пяць дзiкоў,ратуй,прапаў.
Змiлавацца бабка мусiць
I запалкi хлопцу даць-
-Мабыць тут студэнт не хлусiць,
Так не стаў бы ўцякаць.
Зноў пайшоў хлапчына з страхам,
Не па чым балота,гразь
I адным- адзiным махам
Быў ля кучы:”Эй ,вылазь!-
Закрычаў,было што сiлы,-
Смерць прыишла,табе не жыць!!!
А сам шэпча:’Божа мiлы,
Хай той дзiк хутчэй збяжыць... .
Так крычаў,пакуль сiпота
Не скавала ў горле дух,
Праклiнаў той дзень,балота
Да з;яулення белых мух... .
…Як прыйшоў дамоў,адразу,
Страху мiф у шчэнт разбiў:
Расказаў,як ён заразу-
Дзiка ,ледзве не забiў… .
...Праз днi два,у халодным поце,
Ад суседа быль-расказ
Слухаў ён,як па балоце
Нехта лётаў у познi час.
-Палучыу,браток,палучку,
Крыху выпiў i дамоў
Я iйшоў i ў торфа кучу,
Непрыкмецiў,як заброў.
Грошы ў шапку ўпхнуўшы неяк,
Так зарыўся,што не ўстаць.
На ж табе-прынесла змея,
Стаў мяне ён праклiнаць.
Ды крычыць занадта хватка:
-Затапчу нагамi,мразь!!!-
На каленцах мусiў,братка,
Лезцi ў восенскую гразь.
I з вярсту,а можа болей,
Поуз,упiваўся ў цела жвiр,
Праклiнаў жыццё i долю
I палучкi буйны пiр... .
Тут студэнт зайшоўся смехам,
Лезлi зенкi аж на лоб:
-Ну i ноч- адна пацеха…
-А вось мне – наадварот:
Усмiхнуўся дзядзька Жэня:
-Ты-смяльчак,што й гаварыць…,
-Жыццё ,праўда,даражэй мне,
I адсюль такая прыць.
…А пасля ,аж да iкоты,
Рагаталi удваiх,
Успамiналi ноч ,балота,
Як ганялi "чэрцi" iх.
----
У страху вочы,нiбы мора-
Паддаецца хто- канец.
У жыццi знаецца з горам
Той- на словах хто храбрэц.
1983