Я думаў раней
Для мяне цэлы свет!
Што на Радзіме Радней
І што буду тут век.
Неўзабаве праз час,
Мне сказаў чалавек.
Ты жывеш не для нас,
Так было аж спрадвек.
Быў ён мудрым, гэта факт
На жаль не зразумеў яго я.
І тады мне склалі пакт
І з'явілася сузор'е.
Неверагоднае,праўдзівае як казка,
З радосцю і сумленнем на заўсёды.
Пачулася мне слова Каліласка,
Адразу я забыўся пра няўзгоды.
Пайду я шляхам гэтым,
стаяць на мейсцы сіл ня маю.
Шчаслівае жыццё пры гэтым,
Абавязкова я спаткаю.
Спаткаўшы навучу я іншых,
Каб прызначэнне ведалі дакладна.
Каб галава была без думак лішніх,
І каб жыццё іх не было накладным.