Калина зимы

Блантер Татьяна
Пламенем  ярким душу согрела,
Пламенем белым  к жизни вернула.
Как же зимою калина алела,
Горстку надежды  мне протянула.

Поздняя ягода поздних  соблазнов,
Майская дымка  весенних   утех.
Нежность, припухлостью губ этих красных
Светится тихо-счастливо сквозь снег.

Я выбираю сегодня разлуку,
Чтоб неустанной душе угодить.
И попрощаюсь с калиной-подругой.
С грустью  она на меня поглядит.

Вскинутся  белопушистые  брови.
Час ожиданья и время дорог.
Доля моя -горсть калины с любовью,
Бьется над горечью прошлых тревог.


            *****


Полымем зыркім душу апаліла.
Полымем белым ўзняло з небыцця.
...Ой жа зімой закіпае каліна,
Гронка яе — як надзея жыцця.

Позняя ягадка позняй спакусы.
Вэлюм маёвы растаў па вясне.
Запунсавела-прыпухлыя вусны
Свецяцца ціха-шчасліва праз снег.

Выберу сёння якую вандроўку,
Каб неўталоннай душы дагадзіць?
Светла аклікну каліну-сяброўку —
Сумам маім на мяне паглядзіць.

Белапушыстыя ўскінуты бровы.
Час замірання. I час адкрыцця.
Доля мая — нібы гронка любові
Б'ецца над сцішанай голькай жыцця.


http://yaugeniya.ru/kalina-zimy Каліна зімы.
Яўгенія Янішчыц;(Евгения Иосифовна Янищиц) с Белорусского.