Про собачку

Харитон Солёный
 Жила одна собачка,
 была она маньячка:
 лишь только рассветает,
 собачка громко лает:

 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!

Вот солнышко в зените,
 работать вы хотите,
 но слышно за окошком –
 твердит собачка кошкам:

 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!

 Обед прошёл, но снова
 собачье слышно «слово».
 Действительно, собачка –
 какая-то маньячка!

 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!

 Совсем завечерело…
 Собачка ж озверела!
 Хоть, правда, не кусает, 
 но громче ещё лает:

 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!

Тут ночь пришла с луною.
 Собачка как завоет!
 Но вскоре надоело.
 Вновь лает то и дело:

 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!

 «Ты всех уже достала!  -
 ей крикнул я устало. –
 Чтоб ты заткнула пасть,
 тебе я крикну в масть:

 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав-
 Гав- Гав- Гав- Гав- Гав- Гав!