Сярод лясоў, лугоў, палеткаў
Стаяла вёска непрыкметна.
Жыла ў вёсцы той кабета.
То і нічога б, людцы, гэта,
Ды толькі злыдні гэткай у свеце
Вы больш не знойдзеце, паверце.
У вёсцы той, у апошняй хаце,
Рыгор жыу са сваёю маці.
Ён бы нічога.Толькі людзі
Казалі:-"Думаць сам не будзе!
Што б ні сказаў яму, і годзе:
Сумненні роем за ім ходзяць.
Усё баіцца памыліцца.
Так ні на што і не рашыцца."
І трэба ж так было зрабіцца:
Ўздумаў хлопец ажаніцца.
Прыгледзеў дзеўку.Прыгажуха.
Майстрыха добра, хлапатуха.
Ласкавая, да ўсіх з усмешкай.
Хлапец наш вырашыў не мешкаць.
Заслаў сватоў у тую хату,
Хоць і жылі там не багата.
Больш працавітай і руплівай
Не знойдзе! Дзеўка ўсiм на дзiва!
На ту пару пра тую звестку
Кабеце данясла нявестка.
Кабету назавем Хвядорка,
Каб ведаць, пра каго гаворка.
У той у горле колам стала.
Ад зайздрасці аж дух зацяла.
І ну давай яна брыдоту
На дзеуку лiць! I ёй ахвота!
-Чаго ты ў багну лезеш, дурань!?
Ну што за дзеўка, ты падумай!
Яна табе зусім не пара!
Такую нам не трэба й дарам!
Ты паглядзі: яна ж басота!
Расла, як крапіва ля плоту.
Відаць мне, што на твае грошы
Знайшоўся пакупнік харошы.
І так, і сяк пяе Хвядора,
Каб з раунавагі збіць Рыгора.
-І не занадта ўжо прыгожа.
І выскаляцца так ня гожа.
І хлопцы ходзяць чарадою,
То, знаць, не быць толькі тваёю.
Ў толк не можа ўзяць Марыся,
Чаму жаніх раптам змяніўся?
Ўвесь учарнеў, як тое мора.
А ўсё паклёпніца Хвядора.
- Не дбай, хлапец, і не журыся!
Здалася ўжо табе Марыся!
Сасватаю табе другую,
Прыгожую ды маладую.
Дабра ў дзеўкі поўна хата,
І грошай у яе багата.
За ёю ты, як блін у масле-
Нiколi сонейка не згасне!
Вось тут Марысі б запытацца:
-" Ды што магло з табою стацца?
Што ты глядзіш, як воўк загнаны?
І да мяне няма пашаны?"
Ды дзеўка ад яго чакала,
Каб сам сказаў, што не хапала.
А ён ні мэ, ні кукарэку,
Бы лом глынуў той недарэка.
Тут на Марысю заглядацца
Сусед Іван стаў,заляцацца,
І , ведаўшы яго пароду,
Яна дала Івану згоду.
Гудзіць вяселле гаманкое,
Найпрыгажэйшай маладою,
Што ён павёў да аналою,
Дзівяцца людзі чарадою.
І зажылі яны ў згодзе.
Ў хуткім часе, ўжо праз годзік,
Марыся нарадзіла сына.
Як у людзей i быць павiнна.
Ў хаце лад, у агародзе.
Піць, есці ёсць што,ды і годзе.
Іх любяць усе сябры, суседзі.
Ў госці кожны ў хату едзе.
ўсіх вітаюць, сустракаюць.
Ніякіх брудных спраў не маюць.
Жывуць адкрыта і шчасліва.
Працуюць многа і рупліва.
А пра Рыгора што за чуткi?
Там справа рухалася хутка.
Рыгор таксама ажаніўся,
Ды потым ледзь не ўдавіўся.
Гультайка. Злосная мігера.
Няўмеха.Ў хаце прыкра, шэра.
Дзяцей не любіць і не хоча.
І да гарэлачкі ахвоча.
Ён да Хвядоры:-" Ты ж казала..."
- Казала я ўсяго нямала.
Ды толькі чым я вінавата,
Што ты на розум не багаты.
Я ні пры чым!На твае плечы
Галоўку, ці гаршэчак з печы
Гасподзь паклаў? То думаць трэба,
У жаніцьбе той была патрэба?
З такоі прыкрае нагоды
Запіў Рыгорка на паўгода.
Ды толькі што то дапаможа!
Хвядору слухаць бы нягожа!
Яна ж, як завітае ў госці,
Цяпер Рыгору мые косці.
А ён Хвядору прывячае,
Бо галавы свае не мае.