Настаўнік
(Мялешчык Васiль Вiктаровiч)
Мiнула з той пары гадоў не мала…
Так захацелася, мне шчыра, расказаць
Пра дзядзьку роднага ,якi з дзяцiнства марыў
Вучыцца грамаце,каб лепей свет пазнаць.
Ступiў у жыццё i што хацеў–збылося,
Нялёгкi быў яго дзяцiнства шлях,
Юнак вясковы…,колькi давялося
Старання мужнасцi… i – вось надзейны сцяг
Настаунiка.Ен змог пераадолець
Пары лiхой нялёгкiя гады.
I людзi паважаныя i моладзь
Цяпер яму ўдзячны i тады,
Калi ступiў на шлях свой самастойны,
Матуля хвалявалася ,але
Ен не падвеў,заусёды быу дастойны
Яе надзей.I веды ўсе свае
Не закапаў,а перадаў з любоўю
Нашчадкам. І прыемна мне сказаць:
Кiрунак светлы ў жыццi знайшоў ен.
Адзiным вершам нельга перадаць…
…Калi сумую я,то ўспамiнаю
Той Варанеускi выган,шэлест лiп,
Руплiвую бабулю,хатку з краю,
У бярэзнiчку жаданы першы грыб…
I Вас, мой дядзька Вася, я бадзера,
Нe раз,чакаў ля Хвойнiка дамоў.
Усе было…,як быццам бы ўчора,
Вяртаўся ў час той зноў бы я i зноў.
Кажу Вам дзякуй, ад пляменнiкаў i ўнукаў,
Шкада,бязмерна хутка крочыць час.
Хто браў з Вас прыклад i старанна слухаў,
Заусёды шчыра будзе помнiць Вас.
*Варанеушчына-веска ў Беларусi,пад Мiнскам.
*Хвойнiк-лес каля вёскi.
1.05.2009
На здымку:В.В.Мялешчык, у розныя адрэзкi жыцця,будынак Смалявiцкага выканаўчага камітэта Мінскай вобласці.
Перевод на русский Нонны Рыбалко."Учитель"
С тех пор уж промелькнуло лет немало,
но очень захотелось рассказать
о дяде… С детства искренне мечтал он
стать грамотным, чтоб лучше мир познать.
Для сельского парнишки путь непрост был,
но он достиг всего, о чем мечтал.
И мужества хватило, и упорства –
наставником – учителем он стал.
Прошёл сквозь испытанья лет кошмарных -
как личность и учитель был хорош,
и до сих пор, ему все благодарны -
седые старики и молодёжь.
И об одном лишь мать его мечтала -
чтоб сын её надежды оправдал,
чтоб знания свои не закопал он,
а детям бы с любовью передал.
…Когда грущу, то часто вспоминаю
Ворониевский выгон, шелест лип,
и бабушку свою, и домик с краю,
в родном березняке желанный гриб.
Я, помню, дядя Вася, вечерами
у хвойника любил Вас поджидать…
Мне кажется, что было всё вчера лишь -
вновь память возвращает время вспять.
Спасибо от племянников и внуков -
как жаль, что быстро так бегут года!
Для нас примером были Вы и другом -
Вас помнить будем искренне всегда.
Нонна Рыбалко - 10.01.2015 08:25