У той панядзелак свяціла сонца,
Але знайшлося і месца дажду.
Тым часам дзяўчына чакала хлопца,
Па-расейску і ён абяцаў -- "жду".
І дурная чакала і ўсе яе думкі
Напрамкам былі адным.
Мары аб тым, як ён возьме сумкі
І фасолю пакіне жывым.
Толькі справы няма яму да фасолі
(Якая жыве ў матке),
Ён яе маці на раны соллю,
Ён нажом па душэўнай латке.
Ён з другой ў абдымках,
Ёй піша хлусню
Пра каханне, пра сэрца у смутах
Чужым словам --
люблю.
(16 июля 2014, Гомель)