Муса Джалиль. Красная ромашка

Рифкат Гарайханович Гардиев
(Перевел с татарского Рифкат Гардиев)

Под лучами зорьки алой
Все ромашки встрепенулись,
Огляделись, пошептались
И друг другу улыбнулись.

Нежный ветер шаловливо
Поиграл их лепестками,
А заря росой умыла,
Чтоб душистей, чище стали.

Все цветы, развеселившись,
Благосклонно всколыхнулись,
Но, чему-то удивившись,
Замолчали, оглянулись.

Их подруга - что же это? -
Вся охвачена печалью.
Лепестки не белым цветом,
А умыты кровью алой.

Все цветы как хлопья вьюги,
Можно различить едва ли.
Почему же их подруга
Появилась в платье алом?

"Эй, сестрица, - ей сказали, -
Почему ты изменилась?
Отчего во всем ты алом,
В красное ты нарядилась?"

И ромашка им сказала:
"Побывал тут храбрый воин.
По врагам в ночи стрелял он,
Лежа рядышком со мною.

И один вступил он в драку
Да с пятнадцатью врагами.
Отступать не стал, однако
На заре в плечо был ранен.

После алых, жгучих капель
Лепестки мои приметны.
Это пурпурное платье
Нравится звезде рассветной.

Он ушел, а я осталась.
Кровь его в себя впитала.
По нему теперь печалюсь
На заре в сияньи алом.

Муса ;;лил

Кызыл ромашка

Ирт;нге та; нурыннан
Уянды ромашкалар.
Елмаеп, х;л сорашып,
К;зг;-к;з караштылар.

Назлады ;ил аларны,
Тибр;теп ак чукларын,
Та; сипте ;сл;рен;
Хуш исле саф чыкларын.

Ч;чк;л;р, к;ефл;неп,
;ай гына селкендел;р.
;;м кин;т шунда га;;п
Бер я;а х;л к;рдел;р.

Ерак т;гел мо;аеп,
Утыра ромашка кызы,
Тик чуклары ак т;гел,
Кан шикелле кып-кызыл.

Ромашкалар бар да ак,
Аерылмый бер-беренн;н;
Ничек болай бер ;зе
Ул кызылдан киенг;н?

;йттел;р:  «Син, се;елк;й,
Ник ;зг;рде;? Нишл;де;?
Нид;н кызыл чуклары;?
Нид;н алсу т;сл;ре;?»

;йтте кызыл ромашка:
— «Т;нл; минем яныма
Ятып батыр сугышчы
Атты дошманнарына.

Ул бер;зе сугышты
Унбиш укчыга каршы;
Чигенм;де, тик та;да
Яраланды кулбашы.

Аны; батыр ал каны
Тамды минем чукларга.
Минем кызыл к;лм;гем
Бик охшады Чулпанга.

Егет китте, мин калдым
Канын саклап чугымда,
К;н д; аны сагынып,
Балкыйм мин та; нурында».