Я знаю, как горит душа...

Лариса Хребтова
Я знаю, как горит душа...
               в смолистой
          копоти обид,
как затихает, чуть дыша...
                как тупо ноет,
        как  болит...

Как потихонечку хромает...
                подбитой,
                раненою птицей.
Она, терзаясь, понимает -
                обида правит,
                как царица...

Несправедлива и жестока...
             глуха к рассудку,
                а душа..
забилась тихо, одиноко,
                тоскует...
                угли вороша...