Няхай шапоча лiсце,
Прыносячы мне смутак,
Бо восень,як гавораць-
Ёсць сумная пара.
I вецер няхай свiсне,
I дождж хай лье шмат сутак,
Але мяне бадзёрыць
Прамень майго Цара!
Ён прасвятляе наскрозь
I бачыць душЫ плямы,
Што губяць яе,давяць
I цягнуць прама у ад!
Прамнём кiруе Сам Князь,
I Ён Бог ёсць Той Самы,
Каму шапоча мабыць
Малiтву лiстапад!
20.09.14.