Танюткі стан
дублёнка не хавае,
А на ружовых вуснах –
цытрусавы смак.
Агністы погляд Ваш,
яго «кахаю»,
Пад ліхтарамі –
сьнег, нібы смарагд.
Крыху яшчэ
дадаць сьняжынак вейкам...
Мароз румяніць
тварык юнай дзевы.
Мастак ён адмысловы,
што й казаць,
Дык жа й красуня –
пяром не апісаць.
Ю. Півуноў