Якое шчасце - быць дажджом!
Сагнутыя расправіць спіны,
Ўламіцца ў зараснік маліны,
Ўзляцець па лесвіцы на дом.
Царапне дах мая рука
Па ўжо распаленым жалезе,
Па трубаў скругленым абрэзе,
Па шапцы ўбітага цвіка.
Абмыць каменне гарадоў,
І пар ад вільгаці на скуры,
І зноў пачуць - матыў пануры
Спявае токам правадоў.
Ляцець над рэчкай, да таго ж
Па віску пляжным і па гвалце.
Быць шумам цёплым на асфальце.
Па травах бегчы басанож.
І наталіць сабой атавы,
І збажыну, і кожны хвошч ...
Якое шчасце, Божа правы!
Я - дождж,
я - дождж,
я - дождж,
я - дождж!
__________________________________
Какое счастье - быть дождем!
Расправить согбенные спины,
Вломиться в заросли малины,
Взлететь по лестнице на дом.
Царапнуть кровлю, проходя
По раскалённому железу,
По труб округлому обрезу,
По шляпке вбитого гвоздя.
Омыть и камни городов,
И поры пропотелой кожи,
И услыхать мотив тревожный
Поющих током проводов.
Нестись над речкой. Прямиком
По визгу пляжному и гвалту.
Шуметь по теплому асфальту.
Бежать по травам босиком.
И влагой напоить отавы,
И каждый злак, и каждый хвощ…
Какое счастье, Боже правый!
Я – дождь,
я – дождь,
я – дождь,
я – дождь!
Виктор Володин: http://www.stihi.ru/avtor/vvv555