Багданович. Эмигрантская песня. Перевод ФП

Филмор Плэйс
Максім Багдановіч (1891 – 1917)

Эмiграцкая песня

Ёсць на свеце такія бадзягі,
Што не вераць ні ў бога, ні ў чорта.
Ім прыемны стракатыя сцягі
Караблёў акіянскага порта.

I няма ім каго тут пакінуць,
Бо нікога на свеце не маюць.
Ўсё ім роўна: ці жыць, ці загінуць, –
Аднаго яны моцна жадаюць:

Пабываць у краях незнаёмых,
Ды зазнаць там i шчасця i гора,
I загінуць у хвалях салёных
Белапеннага сіняга мора.

Але мы – не таго мы шукаем,
He тагo на чужыне нам трэба.
He рассталіся б мы з нашым краем,
Каб было дзеля нас у ім хлеба.

I на вулцы пад грукат, пад гоман,
Дзе натоўп закруціўся рухавы,
Нам маячыцца вёсачка, Нёман
I aгні партавыя Лібавы.
 
1914


ЭМИГРАНТСКАЯ  ПЕСНЯ
(Перевод Филмор Плэйс)

Есть на свете такие бродяги,
Что не верят ни в бога, ни в черта.
Их манят разноцветные флаги
Кораблей океанского порта.

Вот и не кого им здесь покинуть,
Ведь они никого не имеют.
Все равно им: что жить, что погибнуть, -
Об одном они только радеют:

Побывать бы в краях незнакомых,
И познать там и счастье и горе,
И погибнуть бы в волнах соленых
Белопенного синего моря.

Ну а мы – не о том мы мечтаем,
Не за тем нас мотает по свету.
Не расстались бы мы с нашим краем,
Только жизни в краю нашем нету.

И под уличный грохот и гомон
В суете эмигрантской оравы
Мнится нам деревенька, и Нёман
И огни портовые Либавы.