У цёпленькім ложку на золку прачнуся...
Ахвотна адкінуўшы коўдру сваю,
Святой Багародзіцы я пакланюся...
Успомню, як сонца, усмешку тваю...
Раскрыю я вочы маленькае хаткі,
Пушчу цеплыню я ў абдымкі яе...
Нібыта вавёрка навёўшы парадкі,
Скажу прывiтанне жыццёвай вясне.
Пакрочу да студнi сцяжынкаю роснай,
Дзе шэпча паданнi разгалiсты дуб.
Каб дзень усмiхаўся вам сонечным лёсам
Дарогу я з поўным вядром перайду.