У халоднай майстэрнi,
дзе воблака дыму,
жаданую госцю
ты больш не абдымеш
i больш не пасадзiш
яе ля камiна
насупраць няскончанай
сцiплай карцiны.
Палiтрамi фарбаў
мальберт не ўсмiхнецца,
гарачая кава
на дол не пральецца,
i жартаў не будзе
больш шчырых i простых-
палохаюць людзi
каханне ўзростам.
Нашы рэдкiя спатканнi...
За пачУццем не паспець!
Не саромейся кахання,
Не палохайся гарэць!
Хiба многа познiм кветкам
Трэба сонца i вады?-
Так i нам, каб толькi зрэдку
Забывацца пра гады,
Толькi б ведаць, толькi б верыць,
Што паклiчаш, пазавеш,
Што заўжды адчынiш дзьверы,
Новы выслухаеш верш,
Што барвовы лiст на клёне
Не забудзешся сарваць,
Каб падкiнуць у агонь мне-
Я хачу яшчэ кахаць!