Гэта мудрасць залевы (няшчасце дажджу!)
берагі перапіша нанова...
Я тваім абяцаннем па свеце хаджу,
нібы светлае Слова,
бо як выняньчыць -
Бог яно ёсць.
І даверу Бязмоўе Святое,
што на вуснах нясуць!
Занямог Анёл -
Гэта Слова сыйдзе Любоўю.
З ёю песцяць-прарочаць,
ды йдуць па дажджу
вечнай солі, каб скінуць пер'ем
па-анёльску...
Я ў сінія вочы гляджу -
І Гасподняй задуме веру:
гэта "Радасць" - адзінае Слова тваё,
Родны!
Божа, я больш прасіць Цябе
не хачу ні аб чым!
Усё адно быццё -
гэта хлопчык з імём Хрысціцеля
Малодой Русі.
На адным крыжы
з ім,
і Шчасця ніхто не ўкрадзе.
Божа Светлы, выратуй,
дапамажы,
Калі мы на сваім распяцці.