Аблокi мае-сiнявокiя далi.
У жнiунi яны цiха- цiха чакалi.
Глядзелi на землю, нiбы паснуушы
I раптам схапiлiся, восень пачуушы.
Зямля пачарнела i дрэвы схiлiлi
Свае залатыя кудравыя грывы.
Як быццам ад ворaга птушкi ляцелi,
"Куды вы, куды"- аблокi iм пелi.
Ва узоры унылым мiльганулi капелькi,
За ветрам жалобную песню спаткалi,
Адны засталiся. Яны закрычалi!
Аблокi мае- сiнявокiя далi.