Ты смяешся!
(зводзяцца ўсе пуці)
І так лёгка цяпер спазнаць
цябе!
Мне бы зранку скурку сваю знайсці
жабіну, і сукенку зладзіць.
Ды пяшчотай згладзіць маршчынкі тры
(сёння тры ля вачэй усмешлівых).
Гэта шчасце просіцца жыць унутры
(Якое жа ты
паспешлівае!)
Ты смяешся! Бачыцца мне ўваччу
гэты дзень з кампазіцыяй рамачнай.
Я з табою разумніцай быць хачу,
быць пацалункам у ямачку
на шчацэ (як у Мамы тваёй)!
Душу
зберагла для гэтага Сэрца!
Госпадзі,
ні аб чым не прашу -
Ён смяецца!
14.4.20-15