У чыстым полi вецер качаецца.
Гэта ен з зiмою спрачаецца,
Што ужо нядоуга ей заставацца красавiце.
А яна ,белагрывая, усмiхаецца
I ад хмурага ветру пад дахi хаваецца.
/Не баюся цябе!/- кажа лютая,
/Вось вазьму i цябе убаюкаю./
Але вецер не слабы папауся,
Не адзiн ен з вясною прымчауся.
Кажа ей:/Хопiць зiмушка усмiхацца,
Пара i да дому збiрацца./