Ты зрабiў з мяне Вянеру,
Адчынiўшы сэрца дзверы.
Гаварыў ты аб даверы,
Толькi я табе не веру!
Ты зрабiў з мяне багiню,
Мае сэрца хутка згiне:
Яно стала чырвань з сiнню.
Гэта ты ў тым павiнен!
А багiня я - кахання...
Лепш аб гэтага не стане,
Я знаходжуся ў чаканнi?
Не патрэбны мне прызнаннi!
Ты зрабiў з мяне Вянеру,
Запрасi ж раз на вячэру.
Пагаворым аб даверы,
А пакуль табе не веру!
15.08.1995