Які ў мяне боль... Краінка родная, ды вырвіся, нарэшце , ты з абдымкаў моцных, што душаць столькі год цябе, мяне, народ твой. Ты не глядзі ў рот тым катам...горка ...горка...няма надзеі ў мяне , што здарыцца калі такое...О, гора мне! Зноў выбары на носе... і барадаўкай там сядзіць Таццяна Караткевіч.., і не палітык, проста дзеўка нейкая...Прачнуся раніцай, і Волю ўбачу... заместа срача, прашу мяне прабачыць, спадарства )))
Дабранач!