Граючы на струнах сэрца
І надаючы жыццю смак,
Мы не знаходзім сабе месца,
Калі не ведаем адчуваць як.
Як выдатна, люба, далікатна
І позірк - бяздонны акіян.
Я веру гэта не дарэмна
Ў душы бушуе ўраган.
Будучыня мінулага не шкадуе.
Сусвет у розных танах.
Можа пачуццё сэнс мае,
Калі пачуцці бачныя ў вачах?
Асядзе пыл паступова
І толькі бляск у вачах.
Паводле свайго i раптоўна,
У сусвеце, але ў розных канцах.
І знаходзячы разуменні,
З размаху закруціўшы ўсё.
Жыццё без душы адны блуканні.
Жыццё без пачуццяў, зусім не жыццё.
Унікаючы ў кожную рысу,
Уліваючыся ў сэрцы цеплынёй,
Шырачы сутнасць капрызу,
Ты становішся сабой.
(Хацько Максім 23.06.2015)