***

Святослав Полевода
Cядзіш, маўчыш, чакаеш ты бясконца,
Калі ж у тваё вакно  загляне сонца?
Яно загляне да таго, хто мужна рушыць на майданы,
Каб скінуць там з сябе ганебныя кайданы.
А ты сядзі, маўчы, чакай, калі цябе абдыме
“Старэйшы брат” – Маскаль.
І павядзе цябе па мінах
У былы расейскі рай.