Ўстаў павольна ды і туманна
Ранак белы па-над вадой ...
Ты мне снілася сёння, мама,
Сінявокай і маладой.
Зноў спявалі пра нешта глуха
Прыдарожныя правады.
І таполевым светлым пухам
адляталі ў палі гады.
Памяць сэрца! Дурное згладзіць,
Ёй бы шчасце стрываць – адно...
Ды нядаўна было жа, маці?
Так нядаўна ... і так даўно.
Ты далёка цяпер, далёка.
Я люблю цябе скрозь вякі.
Не забыўся тваіх урокаў -
Толькі лёс апынуўся цяжкім.
Што зрабіў я на свеце мала,
Хай не будзе мне гэта віной ...
Ты мне снілася сёння, мама,
Сінявокай і маладой!
***
Встало медленно и туманно
Утро белое над водой…
Ты мне снилась сегодня, мама,
Синеглазой и молодой.
Снова пели о чем-то глухо
Придорожные провода.
Тополиным веселым пухом
Улетали в луга года.
Память детства! Она упряма,
Но ей счастье хранить дано…
Ведь недавно то была, мама?
Ведь недавно… и так давно.
Далеко ты сейчас, далеко.
Я люблю тебя все нежней.
Не забыл я твоих уроков -
Только жизнь оказалась сложней.
Только сделано мною мало,
Пусть не будет мне это виной…
Ты мне снилась сегодня, мама,
Синеглазой и молодой!