МАЯ
Лёля Рудик
А памятаеш, як калісьці
Я ўбачыла цябе і замярла.
У тваіх вачах і ў сэрцы чыстым
Зазіхацела глыбіня.
Я ўпотайку сачу вачыма
За роднай мовай з тваіх вуснаў.
І шчыра дзякую, Радзіма,
Што ты завешся – Беларуссю!
05.12.2013.
© Copyright:
Лёля Рудик
, 2015
Свидетельство о публикации №115072002852