Ні слова, нi паўслова не кажыце,
Блакітны погляд ваш – само прызнанне.
Вы васільком разгубленым у жыце
Дрыжыце ад раптоўных дакрананняў.
Вам пазайздросціць кветачка любая:
Вы ў сэрцы беларуса назаўсёды.
Мне поглядаў саромлівых хапае,
Каб страціць галаву ад асалоды.
Калі я вас сустрэў, прыцішыў крокі,
Мяне вы так раптоўна паланілі.
Хацеў забраць з сабой у шлях далёкі,
Але вас карані не адпусцілі.
Красуйцеся далей, у дзень вясновы
На тонкай ножцы крохкі свет трымайце.
Я не забуду погляд васiльковы,
І вы мяне, прашу, не забывайце.
10.10.2015