Вадой крынічанька,
Сокам чарнічанька,
Мяне, стамлёную,
Вы запалонілі.
Пахучым коласам
Паклон да пояса
Мне поле жытняе
Шле старажытнае.
А птушкі спевамі,
Ветрык павевамі
Самоту ціхую
Вы закалыхвалі.
Зямля -- любоў мая,
Самая родная,
Самая слаўная,
Ты, старадаўняя.
Ты -- мая весняя,
Ты стала песняю,
Маёй найлепшаю
Любоўю першаю.
І што б там ні было,
Тваіх гаёў святло
Душу палечыць мне,
І цяжкі дзень міне.