На стале стаяць стаканы,
Я прачнуўся сёння рана.
Адразу пляжку адчыніўшы,
Выпіў водкі, смаг спыніўшы.
І, з пахмелля стала добра...
Ну, а жонка, злая кобра,
На мяне глядзіць як вораг,
Кажа: "-Як ўжо мілы ты мне дораг!"
"-Лепей ты б зрабіў, работу,"
"-А не піў ў сваю ахвоту!"
Скалку за плячэй дастаўшы,
Перацягла мне моцна, сілу маўшы.
Я упаў пад стол адразу,
Во агрэла мяне зараза!
Ды так, што іскры забліскалі,
Ў маіх вачах нібыта хвалі.
І куды ўсё дзявалася,
Вось, так кадыроўка адбывалася!
18 кастрычніка 2015г. 18:00
:-D