Олесь Гарун
НАУКА
Напутник научав (він слідував Пророку,
В блакитну височінь небес живим злетів котрий):
«Що Талану усі підвладні наші кроки —
Вір, сину мій!
І що б там на шляху не обіцяла доля:
Злиденним бути чи царем пишатись повсякчас,
Нікчемним чи таким, кого гартує воля, —
Його наказ.
Несила хрест нести, іти не буде змоги,
Коли на тім шляху тебе обіймуть холоди,
Ти, сину, не шукай немудрої дороги —
Старою йди.
Приспіє день такий, надійде мить осяйна,
Ти мусиш, сину, знати це: настане — і з мечем
Владар постане твій і в хвилю ту негайно
Талан рече:
"Служнику, йди хутчіш! Журба хай світом плине,
І кривда зла відтяла в нім землі останню чверть,
Неси-но правди меч, іди завзято, сину,
На честь і смерть!"»
(переклад з білоруської — Любов Цай)
***
Оригинал:
Алесь Гарун
НАВУКА
Казаў настаўнік мне (ён блізкі быў Прароку,
Які жывым узьняўся ўвыш, ў блакіт нябескіх сфер):
«Мой сын, з пачатку мы падуладны пану-Року –
У гэта вер.
Які бы крыж табе ні выпаў ў жыцьці гэтым:
Галеці век чы быць царом і царскі мець пасад,
Ў балоце бросьнеці чы йсьці к нязнаным мэтам, –
Яго загад.
I вось калі табе трываць ня хопіць змогі,
I цяжкім здасца крыж табе і доля вельмі злой,
Ня трэба, сын, шукаць лягчэйшае дарогі, –
Ідзі старой.
I мусіць час настаць: убачыш сьвет праменны, –
Ідзець ўладар адвечны твой, яго спаткай здалёк,
Узьдзеўшы бітвы меч на свой паяс раменны.
I скажа Рок:
"Ідзі хутчэй, слуга! Спавіты сьвет маркотай,
Ў ім крыўды легіён забраў зямлі апошню чвэрць,
Нясі ж свой праўдзе меч. – Мой сын! ідзі з ахвотай
На чэсьць і сьмерць!"».