Оз кудайы оздерiне,
Оз Танiрiм озiме,
Аруагым белдеме,
Табынамын елiме.
Бас йемiн тегiме,
Жаратканнын есiне,
Тiршiлгiм журекте,
Ренжiстерiм буйректе.
Бес мушелдi айналып
Мусiнiмдi кайкыйтып,
Мудделерiмдi сымпыйтым,
Тартып отырмын кокке жiп.
Бiр кездерде аруагым,
Тугел жуйкелерге бiр пiрiм,
Айямастай сарт етедi,
Шабуылга жонелтедi.
Бул дуниенiн жалганын,
Турып калсан курганын,
Тебiренiп журмесен,
Жауга бiрден болдын жем.
Аруагым белдеме,
Кок Танiрiм куатым,
Елдiн демi кайратым,
Баскалары ештене.
Оз тагдырым озiме,
Буреуге оны жуктемеймiн,
Менiн демiм ерекше,
Баскаларга ренжiмеймiн.
Бугiн бармын, ертен - жок,
Оган неге курсiнемiн,
Омiр деген аткан ок,
Ундемеске бiр жетермiн.
Аруактарга бас йемiн,
Ботен салтты пыскырмаймын,
Оз таягымды озiм жеймiн,
Соган тойып коз болармын.
Карап отырамын жалганга,
Оз елiме женiс тiлеп,
Ундеместей булттардан
Мангi коктiн камын жеп.
/Альбатрос/