Бадзяцца крывымі вулкамі
Мястэчка забытага Богам
Нязбытная зараз раскоша
Бо
Ніколі ня ўведаеш пэўна
Хто цябе там перастрэне
Куды цябе выведзе цень
Бо
Часам і цені знікаюць
А потым, за ценямі, людзі
А раптам ты згубішся сам?
Бо
Знікнуць раптоўна – кайфова
Каб спарадзіць таямніцу
Пра свой недарэчны зыход
Раскоша
Крочыць
Крывымі
Бо