Я да родных вярнуся,
Дзе б і колькі ні жыў.
Да маёй Беларусі,
Да яе хат і ніў!
Да яе разгавору,
Яе песень, былін,
У яе зімнюю пору,
Бо я ёсць яе сын!
Я павінен аддзячыць
Тут мне родную кроў
За жыццёвыя ўдачы,
За знату і любоў!
Хай падзякаю будзе,
Што я працай прыдбаў,
Каб здабытак мой людзі
Прымянялі для спраў!
Ім лячылі б хваробы,
Ім вучылі б кахаці,
Каб быў ён да спадобы
Беларусі, як маці!