Ïåðåâåëà ñ íèäåðëàíäñêîãî ÿçûêà
íà ðóññêèé ÿçûê Ãàëèíà Ïîðîòèêîâà
ÂÅÐÀ ßÍÀÊÎÏÓËÎÑ
ÏÐÎËÅÉÑß, ÇÀÏÀÕÎÂ ÂÎËÍÀ
ÒÂÎÉ ×ÅÐÅÏ, ÏÎËÀß ËÓÍÀ
ÂÛ, ßÁËÎÍÈ Â ÖÂÅÒÓ
ÃÀÇÅËÅÉ ÇÂÓÊÎÂ ß ÆÄÀËÀ
È ÏÅÑÍÞ ÄÅÒÑÊÓÞ ÇÀÆÃËÀ
ÐÀÏÑÎÄÈÅÉ Â ÑÀÄÓ
ÒÎ ÌÓÇÀ ÓÒÐÅÍÍÅÉ ÒÈØÈ
ËÞÁÈËÀ ÑÒÐÎÉÍÛÅ ÑÒÈÕÈ
 ÈÕ ÑËÎÃÅ ÑÏÐßÒÀÍ ÁÎÃ
ÂÈÎËÛ ÏÀÄÀÞÒ ÍÀ ÌÎÕ
ÝËÈÇÈÓÌ ÂÌÅÑÒÈÒÜ ÍÅ ÌÎÃ
ÑÂßÒÈËÈÙÀ ÑÒÈÕÎÂ
Ñ íèäåðëàíäñêîãî
Jan Engelman
VERA JANACOPOULOS
Cantilene
Ambrosia, wat vloeit mij aan?
uw schedelveld is koeler maan
en alle appels blozen
de klankgazelle die ik vond
hoe zoete zoele kindermond
van zeeschuim en van rozen
o muze in het morgenlicht
o minares en slank gedicht
er is een god verscholen
violen vlagen op het mos
elysium, de vlinders los
en duizendjarig dolen