Якое неба зорнае
У нас над галавой!
Зноў ноч,прынцэса чорная,
Завяжа шалік свой-
Раскруціцца сцяжынаю
Па зоркавых слядах,
Легендаю-прычынаю
Названы Млечны Шлях.
З часоў мінулых зданямі
Былое мільгане,
Чароўнымі паданнямі
За душу нас кране.
Ноч дзеўчынай таемнаю
Ля вогнішча прайдзе,
Мелодыю напеўную
Зайграе для яе
Гітара-спадарожніца,
Кранутая рукой,
І месяц завароджана
Застыне над ракой.
У марах раствараемся
Мы ля агню ўдваіх,
На зоры ўзіраемся
І думаем аб іх...
*** вогнішча(белорусск)-костёр,***зданямі-призраками