Чакаць не дачакацца,
Калі вока,ух!
Каб у небе качацца,
Запаліць месяц-зух.
Чакаць не дачакацца,
Калі стане патрэба
Зоркам разгуляцца
У начным небе.
Чакаць не дачакацца,
Калі неба зорнае
Будзе штучна стварацца
У пакоі заштораным.
Дзякуй,начнік-праектар,
Бо ад цемры збавенне,
Ты прамы дырэктар
Майго натхнення.
Таўталогія сэнсу -
( Прамы дырэктар)
Ды не шкодна вершу,
І не трэба карэктар.
Сэнсу глыбіню
Яна не губляе -
Я так лічу:
То не памылка грубая.